สุขไม่แท้ ทุกข์ไม่จริง

ทุกข์จะมากหรือน้อย

อยู่ที่การยึดติด

ยึดติดความทุกข์

คนเรานั้น..

ทั้งๆที่ไม่ต้องการเป็นทุกข์ ไม่ชอบหนทางใดที่เป็นทุกข์

ต่อเมือเกิดทุกข์ขึ้นมาแล้ว

กลับยึดไว้ ไม่ยอมปล่อยวาง

กลายเป็นแบกทุกข์เพิ่มเข้าไปในปัญหาที่มีมาแต่เดิมเข้าไปอีก

กลายเป็นทุกข์มากกว่าเก่า

ที่จริงแล้ว ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์

ไม่มีดี ไม่มีชั่ว

ไม่มีอะไรเลย...ไม่เป็นอะไรเลย

เรากำหนดมันขึ้นมาเองต่างหาก

ว่า..นี่ แบบนี้ คือความสุข

แบบนั้น แบบโน้น คือความทุกข์

ทั้งๆที่เขาอยู่เฉยๆ

เราก็ไปกำหนด ไปไขว่คว้ามาไว้

เอามาเป็นสมบัติของตัวเองซะงั้น

หนำซ้ำยังเสพติดรสชาดของความสุข

ของความทุกข์เข้าไปอีก

ขอพียงรู้ว่าอะไรคืออะไร

เมื่อรู้เท่าทันมันแล้ว

ก็สังเกตุอาการนั้นๆ

ทำความรู้จักกับสิ่งนั้นๆ

เข้าใจให้ถ่องแท้กับสิ่งนั้นๆ

แล้วจะเห็นว่ามันไม่ได้มีอะไรเลย

มันว่างเปล่า ไร้สาระ

มันไม่จริง มันหลอกลวง

สุดท้ายชีวิตก็จะสงบ

อยู่กับสุขได้โดยไม่โลภหลง

อยู่กับทุกข์ได้ โดยไม่ทุรนทุราย

ใจสบาย กายสบาย

ที่สุดก็นิพพาน.

ร. ปิยาจาโร

วัดบ้านพราน

แสวงหา อ่างทอง